Obecne stosuje się głównie gotowe zaprawy tynkarskie. Do najbardziej popularnych zalicza się tynki gipsowe i cementowo- wapienne. Są również zwolennicy tradycyjnych tynków glinianych.

Czym różnią się miedzy sobą te masy i kiedy warto wybrać jaki tynk na elewację domu?

Tynki gipsowe

Gips wiąże bardzo szybko, dlatego często nakładany jest maszynowo agregatem. Ze względu na szybki czas wiązania, materiał musi zostać nałożony równo, w odpowiednio krótkim czasie, a następnie zatarty. Jeśli praca nie zostanie wykonana dokładnie, konieczne może okazać się skuwanie materiału. Gładzenie oraz szlifowanie musi zostać przeprowadzone bardzo dokładnie, ponieważ może dojść do powstania nierówności.

Tynki gipsowe ręczne nie wiążą aż tak szybko, dzięki czemu możliwa jest ręczna obróbka w wolniejszym czasie. Polecane są jednak do niedużych powierzchni, więc znajdują zastosowanie głównie podczas remontów.

Tynki cementowo- wapienne  

Do niedawna przegrywały z tynkami gipsowymi. Jednakże po dokonaniu przez producentów pewnych modyfikacji w składzie, ponownie wzbudzają zainteresowanie. Głównie dlatego, że możliwa jest ich obróbka maszynowa.

Występują przede wszystkim w postaci tynku cementowo- wapiennego lub rzadziej wapienno- cementowego. Różnica polega na ilości spoiwa, wapna lub cementu.

Zachowanie tynku, jego obróbka, jak również czas wiązania, są cechą charakterystyczną dla danego spoiwa. Tynki cementowo- wapienne są znacznie mocniejsze, wiążą szybciej i w związku z tym mogą być nakładane cieńszą warstwą.

Z kolei tynki wapienno- cementowe są słabsze, bardziej porowate i potrzebują więcej czasu na wiązanie. Czas obróbki pierwszych trwa kilka godzin, natomiast w przypadku drugich konieczne są obrzutki cementowe, które zwiększą przyczepność.

Oba rodzaje tynków można nakładać w każdym pomieszczeniu.

Tynki wapienne

Zazwyczaj ich spoiwem jest wapno sucho gaszone, które do wiązania oraz utwardzenia potrzebuje dwutlenku węgla pochodzącego z powietrza. Wiązanie wapienne przebiega od powierzchni i znacznie wolniej niż wiązanie z udziałem cementu. Dłuższy czas wiązania eliminuje powstanie pęknięć, typowych dla cementu.

Minusem są ich niższe parametry wytrzymałościowe. Dlatego też tynki wapienne powinny być nakładane grubszą warstwą. Znajdują zastosowanie zarówno w pomieszczeniach suchych, jaki i wilgotnych. Jedynie tynki produkowane na bazie wapna palonego nie są wskazane do pomieszczeń o zwiększonej wilgotności.

Tynki gliniane

Obecnie tynki gliniane stosowane są dość rzadko. Z reguły pojawiają się w pomieszczeniach dla podkreślenia specyficznego, wyjątkowego klimatu wnętrza. Nanosić je można jedynie w zupełnie suchych pomieszczeniach. Glina, która jest tutaj spoiwem to jedyny materiał, który nie ma zamkniętego czasu wiązania, stąd nie jest wskazana w pomieszczeniach o większej wilgotności.

Plusem jest fakt, że materiał ten trudno zepsuć podczas nakładania. Tynki wykonane z gliny, namoczone wracają do swojej plastycznej formy i nawet po kilku latach, można ponownie je obrabiać.

Glina bardzo dobrze wchłania wilgoć, nawet tą z powietrza, dlatego doceniana jest za mikroklimat, który jest w stanie wytworzyć. Obecnie istnieje możliwość zakupu tynków glinianych nakładanych maszynowo. Jest to istotna informacja dla osób, które same chcą podjąć się prac tynkarskich, a glina sama w sobie należy do materiałów ciężkich wagowo.

Gliniane tynki można stosować na tradycyjne mury ze spoinami, ceglane, czy z ceramiki poryzowanej. W przypadku innych materiałów konieczne może być zastosowanie siatek, które pomogą udźwignąć znaczny ciężar jaki daje glina.

Zanim decyzja o wyborze konkretnego rozwiązania zostanie podjęta, warto zasięgnąć rady eksperta. Można też pójść za sugestią architekta – niektóre projekty domów są tak opracowane, że zawierają informacje na temat preferowanych materiałów budowlanych.